شاخص PCE چیست و چگونه برروی بازارهای مالی تاثیر میگذارد

یکی از مهمترین و تاثیرگذارترین شاخص های اقتصادی که معیاری برای سنجش تورم کشور آمریکا است شاخص قیمت PCE است که معادل آن در زبان فارسی هزینه های مصارف شخصی است. شاخص PCE مخفف Personal Consumption Expenditures اس که تغییرات قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان و سازمان های غیر دولتی را به استثنای هزینه غذا و انرژی در آمریکا را اندازه گیری میکند و این تغییرات را در بصورت درصد نشان میدهد.

بانک مرکزی آمریکا که به آن فدرال رزرو یا Fed گفته میشود از این شاخص بعنوان معیار اصلی برای سنجش تورم استفاده میکند و به همین دلیل تغییرات شاخص PCE برروی تصمیمات فدرال رزرو، بخصوص در بحث تعیین نرخ سیاستی یا نرخ بهره تاثیر زیادی میگذارد.

شاخص PCE چیست ؟

شاخص PCE در واقع میزان تورم را در ایالات متحده آمریکا اندازه گیری می کند و همواره تغییرات قیمت کالاها و خدمات خریداری شده توسط مصرف کنندگان را دنبال می کند. به نقل از ویکی پدیا، این شاخص توسط یکی از واحدهای اداره کار آمریکا به نام Bureau of Labor Statistics ارائه و منتشر میشود.

این شاخص با دنبال کردن قیمت‌های سبدی از کالاها و خدمات، که هر کدام وزن‌ متفاوتی را دارند، نشان می دهد که یک خانوار معمولی چقدر برای آن سبد هزینه می‌کند. برای اینکه معنی وزن متفاوت کالا ها و خدمات را در این سبد متوجه شوید این مثال را در نظر بگیرید که، اگر قیمت بنزین افزایش یابد، تأثیر بیشتری بر شاخص PCE میگذارد تا اینکه قیمت سیب زمینی افزایش پیدا کند زیرا، بنزین بخش بزرگ‌تری از هزینه‌های روزمره مصرف‌کننده را نسبت به سیب زمینی تشکیل می‌دهد.

تفاوت شاخص PCE و شاخص CPI

یکی دیگر از شاخص های مهمی که اداره کار آمریکا ارائه میدهد شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) است. این دو شاخص شباهتهای زیادی با یکدیگر دارند و هر دو بر روی تصمیمات فدرال رزرو و متعاقبا برری بازارهای مالی بخصوص بازار فارکس تاثیر میگذارند، اما با این وجود PCE و CPI نرخ های تورم متفاوتی را نشان میدهند. همچنین این نکته را فراموش نکنید که همانطور که جروم پاول، رئیس فدرال رزرو بارها تکرار کرده است، شاخص PCE معیار مناسب تری برای آنها برای نسجش تورم به حساب میاید.

CPI و شاخص PCE هر دو تورم ایالات متحده را به روش های مشابه اما در نهایت متفاوت اندازه گیری می کنند. این دو شاخص هر دو تغییرات قیمت را در سبدی از کالاها و خدمات را اندازه‌گیری می‌کنند، اما مرجع گردآوری داده های آن دو بایکدیگر متفاوت هستند. شاخص PCE داده های خود را از نظرسنجی از کسب و کارها گردآوری میکند در حالیکهCPI داده‌های خود را از نظرسنجی ده‌ها هزار مصرف‌کننده جمع آوری میکند.

به نقل از فوربز، در حالی که شاخص PCE اقلام کمتری را نسبت به شاخص قیمت مصرف کننده (CPI) اندازه گیری میکند، به چند دلیل PCE بیشتر قابل توجه است:

• شاخص Core PCE معیار ترجیحی فدرال رزرو برای نرخ تورم است که به هدایت تصمیمات سیاست پولی بانک مرکزی کمک می کند.
• داده‌های قیمت برای شاخص PCE از نظرسنجی‌های کسب‌وکارها به دست می‌آید، نه آنچه مصرف‌کنندگان می‌گویند که برای کالاها و خدمات خرج می‌کنند.
• سبد کالاها و خدمات PCE به طور مرتب تغییر می کند تا بهترین پروفایل را در نظر بگیرد، زیرا وقتی قیمت یک کالا افزایش می یابد، مصرف کنندگان هزینه های خود را به جایگزین کردن آن کالا به کالایی ارزان تر تغییر می دهند.
• همچنین PCE هزینه های کالاها و خدماتی را که از طرف مصرف کنندگان صرف می شود، مانند هزینه های بیمه درمانی توسط کارفرمایان یا برنامه های دولتی را اندازه گیری می کند.

شاخص Core CPE و فدرال رزرو

شاخص Core PCE نمونه ای از شاخص قیمت PCE با نوسانات کمتر است که قیمت‌های نوسان‌پذیرتر و فصلی‌ مواد غذایی و انرژی را حذف می‌کند و نقش مهمی در سیستم مالی ایالات متحده دارد زیرا همانطور که گفته شد فدرال رزرو به Core CPE توجه زیادی می کند تا تورم ایالات متحده را هنگام تنظیم سیاست پولی اندازه گیری کند.

در ژانویه 2012، کمیته بازار آزاد فدرال (FOMC) شاخص PCE را به عنوان معیار اصلی خود برای سنجش تورم به جای PCI، یکی دیگر از معیارهای اصلی تورم مصرف کننده، پذیرفت. FOMC این کار را به چند دلیل اصلی انجام داد:

• PCE وزن سبد خود را تنظیم می کند زیرا مردم کالاها و خدمات گران تر را جایگزین کالاهای ارزان تر می کنند.
• PCE شامل پوشش جامع تری از کالاها و خدمات است.
• برخلاف CPI، داده های تاریخی PCE را می توان تجدید نظر کرد.

تغییرات CPE برروی تصمیمات فدرال رزرو تاثیر زیادی میگذارد که این تاثیر میتواند دو سویه باشد. برای مثال افزایش تورم ممکن است فدرال رزرو را مجبور به افزایش نرخ بهره کند که منجر به افزایش ارزش دلار در مقابل دیگر ارزها میشود. از سوی دیگر، در زمان رکود، افزایش تورم ممکن است منجر به رکود عمیق شود و بنابراین فدرال رزرو برای جلوگیری از رکود و کسادی بازار تصمیم به کاهش نرخ بهره میگیرد که این تصمیم منجر به کاهش ارزش دلار در مقابل ارزهای دیگر میشود.

نرخ هدف در شاخص PCE

اغلب کشورهای پیشرفته از جمله ایالات متحده، اروپا و انگلستان نرخ تورم 2 درصدی را هدف گذاری کرده اند. بنابراین سیاست گذاری های خود را بگونه ای تنظیم میکنند تا شاخص PCE و در برخی از کشورها شاخص CPI در حدود 2% نوسان کند. بنابراین زمانیکه تورم در ایالات متحده امریکا بالا میرود و شاخص PCE به بالای 2% حرکت میکند، فدرال رزرو رویکردی هاوکیش یا تندروانه پیدا میکنند و با افزایش نرخ بهره سعی در آرام کردن بازار و کاهش تورم میکنند.

در مقابل زمانیکه تورم به زیر نرخ هدف بیاید، بانک های مرکزی با کاهش نره بهره یا نرخ سیاستی خود سعی در گرم کردن بازار و افزایش تورم کنند. در نهایت بانک های مرکزی وظیفه دارند که برای متعادل کردن بازار و کنترل میزان تورم در حدود نرخ هدف تمام تلاش خود را انجام دهند. اغلب بانک های مرکزی معیار تورم را شاخص PCE و شاخص CPI در نظر میگیرند.

تاثیر PCE برروی بازارهای مالی

همانطور که گفته شد بانک های مرکزی سعی در نگه داشتن تورم در حدود نرخ هدف دارند و زمانیکه تورم بالا یا پایین تز از سطح هدف میرود با تغییر سیاست های پولی سعی میکنند تا به در یک بازه زمانی مشخص به سطح هدف باز گردند. این تغییرات در سیاست های پولی که اغلب در غالب نرخ بهره نمایان میشود باعث نوسانات و روندهای مستحکمی در بازار فارکس و دیگر بازارهای مالی میشود.

بنابراین معامله گران همواره این شاخص را به دقت تحت نظر قرار میدهند تا تصمیمات آتی بانک های مرکزی را پیش بینی کنند و بر مبنای آن استراتژی معاملاتی خود را طراحی نمایند. برای دنبال کردن شاخص PCE ایالات متحده امریکا و دیگر کشورها میتوانید از تقویم اقتصادی فارکس استفاده نمایید.

شاخص PCE چیست و چگونه برروی بازارهای مالی تاثیر میگذارد